(Faþizmin gölgesinde harcanan tüm çocuklara..)
Þiir yýllarýn kapýsýný araladýðýnda
gerçeðin düþ ülkesine batýrýyoruz yüzümüzü..
Þimdi
aklýmýzda korku, keder ve umut
Göðsümüzde, seninle uyanan devrim þarkýlarý
konuþlanmakta..
Avucumuzda karlý akþamlar toplamak
ve güzel yürekli fidanlar biriktirmek
derken
okul yolunda gömülmeye teslim ayaklarýmýz..
Biz de üþürdük elbet,
gülücüklerimiz de/sen
mevsim mevsim bereket..
Ahh Dilan,
neden dokunup durursun ruhuma..
Bilmez misin,
topraðým, poyrazýna sürgün yeridir..
Bak yine vakur düþlerimiz boy veriyor,
senin çeyiz sandýðýnda,
benim þiir defterimde..
O düþler ki
uzun soluklu ayrýlýklarý bin nefes aþk bilir,
özgürlük kavgasýnda..
Bilirim,
sen de korkarsýn zaman zaman yürümekten
ki medeniyet anlamsýz ellerde yazýldýkça
azalýr insanlýk.
Ama unutma Dilan, bu ateþ yanar her daim..
Baþýnda esen kavak yellerine raðmen,
çeker dizlerini göðsüne ve seni bekler.
Çünkü þiir, genç bir kederdir aslýnda,
saçýnýn her teliyle sokaða sarýlan..
Görüyor musun,
beþ taþýn heyecanýndan, sobeye koþarken
ve Temmuz terimiz henüz soðumamýþken
önde turna telaþýmýz,
zulme inat bir yay gibi gerilmekte..
Çünkü zalimin çocukluðu yoktur Dilan..
Þiir hasretin eþiðine sokulduðunda
yaralý parmaklarýmýzla ayýþýðýna tutunuyoruz..
Þimdi
yüreðimizde kardeþlik, hüzün ve sevgi
Alnýmýzda masumiyetini kayda geçen yeni yazgýlar
konuþlanmakta..
Tanrým
hiç kimsenin ölmediði bir gün diliyorum senden,
hiçbir çocuðun üþümediði,
hiçbir ananýn aðlamadýðý
ve hiçbir babanýn iþsiz kalmadýðý bir gün...
-Bazen zaman acýnýn içinde zorunlu bir yolculuktur, miladi düþlerimize sebep..-