Yaþarken çözemeyen anlamýný saf aþkýn
Saldýrýr her bir þeye, sohbette olur taþkýn
***
Ay þavkýnda görünür saklanmýþ kýlýç kýnda
-Buruk bir aþk tadýnda ufkumuz mu akýþkan
Kýpkýrmýzý kan mýydý parlaklýkta yer yer mat
Kýzýlca kýyametle döner evren çarkýnda
Görüp göreceðini aldýnsa kalaný at...
-Olma bu kadar meyus, olma böyle yapýþkan
Sedef kakmalar ile hançerlerle yakýnda
Bir sefere çýkmanýn bitmez iþtiyakýnda
Bir sultana dönüþür, koþturursun akýnda
Ve bir at ki bembeyaz tüyleriyle belirir
Yarý gölge ve saydam tüyde yýldýz lekesi
Sonra ne olur, bilmem; sakin iken delirir
Dizlerinin altýnda bu halka neyin nesi
Gönül mahkûmlarýnýn okunur fezlekesi...
Aþk, görülen düþlerin belki kýrýk yanýdýr
Aþk, ölüme koþanýn dünyevi nisyanýdýr
***
Bu týlsýmý damara sonra gönle, ruha ve
Bütün bütün bedene yayandýr taam, meyve
Meyve’nin üzerinden ve’sini bir geçiver
Say ki yeþil kabuðu ince ince soyulmuþ
Dolduruver kadehe kalan mey’i içiver
Hedefe ulaþmadan say kervanlar soyulmuþ
Kaybetmiþsin ruhunu düþünce intizara
Dur! Ýlerde engel var; dur, çekil bir kenara
***
Aþk, gölgenin gölgeyle bitiþtiði o anýn
Ýçindeki en derin kuyu duvarlarýnda
Tutunup yaþamaya çalýþan ilk insanýn
Salýnýp gezmesidir cennet diyarlarýnda
Ve doðarken insanýn görmesi, aðlamasý
Nasýl bir rastlantý ki bu görülmez san’atýn
Ýlk fýrça darbesiyken ruhlarýn çaðlamasý
Etrafýnda uçuþur kuþlar emriyle Zat’ýn
-Aþk, güneþin yakmasý, dolaþmasýdýr kanýn
-Aþk, gözünde bayramdýr canlara hoþ bakanýn