Bir ýþýk sýzýyor kapýdaki aralýktan; Ve gördüðüm o gölge... Sen misin bu ayrýlýða düþen karanlýk? Sen misin ey zalim?
Gözlerini kapatmýþsýn yarýnlara, Bakmýyorsun eskisi gibi. Nedir bu birdenbire olanlar? Neydi bu denli küstüren seni? Ellerinden kayýp giderken zaman, Sensiz ýslanýyor bu dar sokaklar. Binbir hâtýra dolarken düþüncelerime, Ben ve küçük yüreðim, Yapayalnýz yokluðunda...
Tam da gün doðmaya yüz tutmuþ. Ümitlerin baþladýðý mevsimdeyim. Sebepsiz sevinçler baþlarken içimde, Gözlerimin kara bulutlarý aðlýyor satýrlarýmda. Sayfalarýn arasýndan, Damla damla akýp gidiyor. Sözcüklerin yalvaran yakarýþlarýnda, Ve sensiz günlerimde, Bir mýsram kayboluyor...
MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK muti
Sosyal Medyada Paylaşın:
mutimuti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.