YIKASAM YÜREĞİMİ SULARINDA…/ÜŞÜR MÜYÜM?

Parmaklarým okþarken delirmiþ hasretin çizgilerini
Yorgun bir gün sýzýyordu penceremden içeri
Az önce girmiþtim oysa
Hayallerinin aþýndýrdýðý topuklarýmla ülkene
Bekleyiþ hüzünlerini yüreðimle toplamýþ
Molasýz cümleler biriktirmiþtim sana.

Onca yaprak düþerken dalýndan
Matemli göðsünde uyumalarý özlerdim
Güneþi aþýrýp daðlardan
Hep sana gelirdim.

Ekledikçe birbirinden ayrýlan düþünüþlerimle
Zorlardý damarlarýmý verdiðin sancý
Gözlerinin kristal sularýnda
Defalarca yýkamak yüzümü
Yýldýrýr mýydý uykusuzluðumu
Söyle, üþür müydüm?


Dinlemiyor sözüm göðsümdeki deli hasreti
Biçare özüm diþ biliyor korkulara
Ýçten içe tükenen bir masal yüzümdeki belirsizlik
Aðlama nöbetlerinden kaçtýkça ben
Koþmakta ardýmdan yalýn/ayak yalnýzlýðým.

Sürgünlere alýþýk bedenimin sofralarýndan
Aç kalkýyorum her öðün
Yürüyorum renklerle biçimlenen sevda ovalarýnda
Çaðrýlarýna en çok ben muhtacým.

Ah gülüm, gül dikenim
Sevdan ki,
Acýyý hissetmek hýrçýn bir dikende
Ve ayný acýyla düþünmek
Seni kan revan içinde
Bir an’ý kulaçlayarak
Göðsünün nakýþlý gölgeliðinde
Uyumak sonsuza dek, engin denizlerinde.

Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın: