zaman baþlamýþken
sol gözünde seðirmeye
bir þadýrvan serinliði arýyor insan
sevdiðinin sesinde
aþk ölüm gibi duruyor
kýmýltýsýz
bir derviþin ensesinde
havada köpüklü kan kokusu
okyanus uðultusu gibi bir ses
okþayýp duruyor sol yanýmdaki boþluðu
haziraný büyütüyor yaðmurlarýyla nisan
seriyor sere serpe
fetvasýný bulutlardan ç/aldýðý hüzünleri
öylece
güneþe
gölgeler kýsalmaya baþlýyor
bilemiyor iþte insan ne yöne döneceðini
bendler yýkýlýyor
dehlizleri doyuyor þehrin kin ve nefrete
çöreklenince gece gözlerine
tüm renkleri yuttuðuna þahit oluyorsun siyahýn
mavinin ahý tutuyor yalnýz
nabzýný tutar gibi yýldýzlý bir günahýn
eylül marþlarýný özlemek olmaz
bir veba gibi
boynumuzu saçlarýmýzý
ve avuçlarýmýzý terletmeden henüz yaz
sabýr denince aþk
aþk denince ölüm
ne kadar varsa þarjör niyetine
dolduruyorum
bir isyan türküsünün içine
nihayetinde
leyla’dan menkul bir hikayeyim
büyük bir savaþýn eþiðinde duruyor
içimde tüm hamüþan düþ
intihara meylediyor çaresiz
daðlarda yankýlanan sesim
bir derviþin cennetindeyim belki de
çoðul yalnýzlýklar içinde
kim duyar þimdi
kim bilir
helezonlar çize çize
bir pervanenin ölüme doðru uçarak gittiðini
/ mai /
songülsezgindoðan