GÜNEŞİM

Karanlýða inat
Çýðlýklarla doðdu güneþim
Son yýldýz kaybolurken maviliklerde
Güneþ ýþýl ýþýldý dünkü yerinde
Beni usturuplu nigahýyla týrmalarken
Ateþiyle yargýlarken
Tam tepede çýrýlçýplak
Mahcup edasýyla
Öylece kalakalmýþ
Boncuk gözlerinde
Su gibi süzülürken yeryüzüne elem
Sevgilinin dilinde kaktüs çiçeði
Ve kýnalý avuçlarýnda gazap tohumlarý
Arzý delerken
Aþýk diz çökmüþ yalvarýyordu
’Ey yerin ve göðün sahibi’
Bir esinti gönder yar yüreðine
Þöyle zemheride tutsak kalmýþ
Islak zeminlerde aþýnmýþ olsun
Yarin yüreðine usulca sokulsun
Mekan kaysýn zaman aksýn
Canýn azabý mazide kalsýn
Bir avuç rahmet yaðsýn sonra
Çið düþsün gül goncasýna
Bürüsün yamacýný çimenlik
Gönlünde yeþersin derin bir serinlik
Aþk, bir ömür soluksuz olsun
Olmasýn kelebek nefesi gibi tek gecelik

Ruhumu arýndýran,besleyen güneþ
Azabýnýn sofrasýna kururuz da baðdaþ
Gayrý sensizliðe açamayýz savaþ
Yüksel tepede incel
Yaslan köpük bulutlara
Ayý yýldýzlarý çekelim göklere yavaþ yavaþ
Gece yokluðun zonklarken yüreðimde
Þafaðýn göðsüne basarken
Varsýn bana desinler
Akþamdan kalma ayyaþ




Sosyal Medyada Paylaşın: