Dördüncü satır
Þiir,
Aykýrý iki bedendir.
Kimliktir çoðunlukta, ruhlarla buluþup harmanlanan!
Bazen kadýn olursun, dördüncü satýrda.
Altý, yedi, sekiz derken, çocuklar doðurursun
Büyütürsün onlarý, askere yollar, gelin edersin hep.
Satýrlarda dolaþýrken gözlerin;
Bir bakmýþsýn, yýllar geçmiþ, kýrýþ kýrýþ olmuþ tenin
Önce dizlerin aðrýr, sonra bedenin yýðýlýr, ve melek,
ç/almaya gelir canýný...
Þiir,
Yüzlerce kiþinin yaþadýðý
Minik bir kasabadýr, dostluðun, arkadaþlýðýn, komþuluðun pekiþtiði.
Bazen erkek olursun, dokuzuncu satýrda.
On, on bir derken, bir çýðlýkla gelirsin dünyaya!
Emeklersin önce, yürür, koþarsýn. Fakat hiç durmaz, nerede cam çerçeve varsa, kýrarsýn.
Komþular;
Anne babana gelip, þikayet ederlerken seni,
büyürsün.
Derken, bir kýza aþýk olur, evlenir, bayraðý teslim alacak çocuklarýný okutursun!
Ýþte! Þiir, böyle bir þey.
Dördüncü satýrda baþlar
On iki, on beþ, yirmi derken biter.
Yâni þiir;
Ýki ayrý bedenden olan,
Ve hiç bir tekil duygunun, tekeline girmeyen, baðýmsýz bir ruhtur, hayat ile buluþan...
20.06.2013 Perþembe
Adnan Bilgiç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.