Son şiir/şehir doğan yurt!
sevdiðim gözlerinizi kapayýn lütfen !
sizde doðan yurdu anlatýn bana,
çýrpýnan dalgalarýyla çapkýn denizi önünde,
sessizliði konuþan ormaný arkasýnda…
hayýr anlatmayýn!
yaþayýn mutlaka!
yaþayýp da yazýn lütfen!
bir ev düþünün,
içten merdivenli tahta týrabzanlý,
ahþap ezelden,
ve taþ temelden…
yýllarýn yorgunluðu,
sývanmýþ olsun yüzüne…
çatý katlý,
üstü açýk terasý,
akça pakça saçý,
saçaklarý…
önünde heyula gibi bir bahçe;
gölgesinde,
yürek yangýnlarýný serinleten;
yaþlý, geveze aðaçlarý,
öptüðüm gönlünüze hamak kursun!
Ve bir de kameriye…
yemin ettim,
tavla oynamamaya…
yeminim bozulsun,
tavlaya aþkýnýza !
acý kahve dudaðýmda,
yedi mahalle ýtýr koksun,
karakedi çiçekleri sarýlsýn duvarlara…
yaseminler kopartmaya kýyamadýðýnýz!
küpeli leylaklarý,
sevda rayihasýnda…
ve karadutlar düþsün avuçlarýnýza
“lütfen beni yer misin?” þarkýsýyla…
sonra belli belirsiz bir siluet,
bir hülya…
ayaðým takýlsýn,
aþýk olduðum bakýþýnýza…
size kalbimin tebessümü,
hep kalsýn aklýnýzda…
bir nurlu gülüþ çýnlasýn canýmda,
soyunuvereyim bütün insancýklýðýmdan…
doðduðum an kadar,
temiz olayým,
anadan üryan…
mahcup olayým,
utanayým bir sizden,
yanaðýmý koyayým,
dað gibi duruþunuza…
sevin beni,
fakat dokunmayýn lütfen!
dokunduðunuzda,
kaybolacak bir rüya gibi,
sevin beni;
haberim olmadan…
dört mevsimi yaþasýn,
içimde aðlayan çocuk…
sonuncu mevsim,
çýlgýn bir zemheri olsun,
ne kadar mutlu soluðum varsa hayatta,
size helal olsun!
dile getirin bunlarý mýsralarda,
sarayým, sarmalayayým;
öpeyim mýsralarýnýzý.
öpeyim de sarýnayým!
mýsralarýnýz yorgan olsun,
üþüyen karanlýðýma…
hidayet dal/ISSIZ ADAM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.