Güneþ battý her yer karanlýk, o bir þey deðilde alýþýrsýn zamanla karanlýða ama ben üþüyorum yokluðunda her þey üstüme üstüme geliyor yok oluyorum biranda kalabalýk ortasýnda hani böyle dilsiz,saðýr ve kör oluyorum aslýnda o kadar zor ki karanlýkta kalmak etrafýnda dönen bir çok simayý bile tanýmýyorsun senle ilgilenenleri arkandan vuracak gibi sanýyorsun görmüyorsun kimseyi sadece kendin oluyorsun yalnýz baþýna oda bir þey deðilde üþüyorum yokluðunda ay da yok ortalýkta ondan yansýyan ýþýðý yansýtsýn diye ya yýldýzlar siz, siz nerdesiniz çok uzaktan da olsa küçücük bir ýþýk yansýtamaz mýsýnýz ondan bir parça ýþýk olsa bile üþümemek için sadece karanlýða alýþýrým ben karanlýktan korkmam çekilirim bir köþeye usulca dururum aydýnlýk olana kadar uyuyamam belki ama üþüyorum yokluðunda Güneþim battý ve ben üþüyorum yokluðunda ...
adar76...
Sosyal Medyada Paylaşın:
adar76 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.