Gönül tezgâhýnda bir aþk dokudum
Ayaklar altýnda ezen ezene...
Arif meclisinde edep okudum
Ben boyun eðdikçe üzen üzene...
Sevda saldý beni hâdsiz eleme
Arlandým, demedim ele âleme
Sýrrýmý söyledim bir tek kaleme
Anlatmýþ dostuna, yazan yazana...
Suskunsun dediler; dedim hayâdan
Bîzârsýn dediler; dedim riyâdan
Bir murâd alayým dedim dünyadan
Hayaller kurmuþtum, bozan bozana...
Hep nefse yüklendim, nefsi payladým
Edebi ruhuma hayrân eyledim
Namerdin köyünde doðru söyledim
Kaþýný çatýpta kýzan kýzana...
Benlik tavan yapmýþ, kalmamýþ þükür
Zenginler baþtacý, ezilmiþ fakir
Bin cümle içinde yoktur bir fikir
Cehalet güzergâh, gezen gezene......
"Zaman bir acâip"; diyor aðýzlar
Eyvahlar çoðalmýþ, çürümüþ dizler
Kahve kapýsýna oturmuþ kýzlar
Çýkan erkekleri süzen süzene...
Ne olmuþ güllerle bezenmiþ baða?
Çýrpýndýkca battým kurulan aða
Ya çað bana uzak, ya da ben çaða
Benzemiyor artýk düzen düzene...
Mecit Aktürk