HAYAT

Elimdeki kalemin gözünden yaþlar damlar
Dilinden hiç düþmeyen,beþ harf,iki hece
Bir ah eder zalimlerin baþýna taþlar yaðar
Hayat diye inleyen garip bir kalemim var
Hayat der durur bana "yaz þu hayatý artýk"
Ben hayatý yazmaktan ne anlarým be kalem
Yüreðimde cennetlerin cehennemi dururken
Ben hayatý anlatsam da beni kim anlar kalem
Kulaklar duymamaya and içmiþ ve týkanmýþ
Gözler bakmamayý marifet bilmiþ kapanmýþ
Silikleþmiþ cümleler, diller söylemez olmuþ
Güzeli ve doðruyu...
Belki de yarýný, yurdu
Hatta sonsuzluðu...
Ýnkar eder olmuþlar...
Hayat mý ?
Ben anlatsam da ellerim yazamaz kalem
Hala kanýyorlar ellerimdeki beyaz güller
Hala solgun gözlerimde yaþýyor karanlýklar
Hala kalbimde kelepçeleri var
Beni susmaya iten yüzü maskeli laflar
Ben Hayat’ý anlatsam ne olacak be kalem
Hayat zaten her gün öðretmiyor mu kendini?
Yazmýyor mu hikayesini güneþten ta geceye
Aðlatmýyor mu haksýz yere
Güldürmüyor mu kör gözleri
Kara yüzleri
Sen Hayat’ý bu kadar ciddiye alma kalem
Bak hayat bir güzel geçiyor dalgasýný
Öyle güzel oynuyor ki oyunlarýný, sen bak !
Bak ta gör artýk kalem!
Sen hiç yazma onu!
Yazma!
Ben de yazmayacaðým onu!
Sus kalem!
Sus kalem!
Hayat duymasýn bizi
Arkamýzdan kocaman
Kahkahayla gülen O...



Sosyal Medyada Paylaşın: