Sessiz

Saçýmda ki gümüþ teller
Bana memleketimdeki masalý hatýrlattý
Babasýnýn kýzýný gümüþ köþkte saklamasýný
Ýyi de benim babam yokki
Beni köþke de koymadý
Aradan bunca zaman geçti
Hiç aramadý, sormadý
Aðladýðým da susturup,
Düþtüðüm de dizlerimi silip,kaldýrmadý
Babacýðým dediðimde, ses vermedi
Rüyama da girmedi
Babam beni hiç mi sevmedi
Mezuniyetime bile gelmedi
Öðretmen olduðumu görmedi
Beyaz gelinliðimle çýkarken alnýmdan öpmedi
Mutluluk ve mutsuzluklarýmý bilmedi
Çaresizliðime çare bulmadý
Ben debelenirken elimi tutmadý
Bana yapýlanlardan hiç haberi olmadý
Koþtum, ulaþtým babama
Anlattým babam diye baðýrdým, aðladým
Ama babam bana cevap vermedi
O çam aðacýnýn altýnda
Üstünde çiçekler, güller bir dolu
Hiç sessiz
Saçýmdaki gümüþleri sevmedi


Uzun bir zaman babamýn gittiðini, kimselere söylemedim.
Arkadaþlarýmýn babasý gelince, kapýyý kapatýr, sýký sýký sarýlýrdým anneciðime, içim den geçenleri Menekþe Gözlüm anlarmýydý bilmiyorum, saçýmý okþar, koklar dý sadece Nazlým bahçeye gidip, iþmimizi yapalým der, beni dýþarý çýkarýrdý, yanýn da unuturdum her þeyi.
Ama artýk annem de yok !!!
Ve ben bu gün kimselere sarýlamadým..

Nazlýgelin
Sosyal Medyada Paylaşın: