SABAH YOLCUSU NAZLI KARANFİL

Sen, gece yorgunu, durgun karanfil,
Topraðýna ter akýttýðýn günlerin de vardý,
Günlerin de vardý bahar tomurcuklarýnda,
Sarmaþ dolaþ ikindi þarkýlarý dinleyen,
Yaðmuru dinleyen ýslak yapraklarýnla,
Merakýn vardý, yýldýzlara merhaba diyen gözlere.

Sen vardýn bu nadide gönül baðýnda,
Hayallerin, kelebek kanadýnda uçuþunda,
Tutkularýn bir bahçývan türküsünde susuþunda,
Türküler dert dinlerdi, yalnýz bir köprü baþýnda,
Sen susuzluk çekerdin bazý vakitler burukça,
Susuzluk dokunurdu, ilmek ilmek ayaz tezgâhlarda.

Yollar hasrete açýlýrdý her yapraðýn ucunda,
Ucunda ter damlasý donardý bayram gecelerinin,
Her satýr bayrama zehir katardý,
Güller dinler, sümbüller susar, leylâklar küserdi bazan,
Zirvelerden inen sarhoþ bakýþlarýn baþýboþluðuna,
Sular yanar, buhar olur uçardý renklerin,
Karýþýr giderdi bir avuç sitem meltemiyle dört yana.

Sen,sabah yolcusu nazlý karanfil,
Bayraðýn olacaktýr bu gecenin düþü, ebed surunda,
Destanýn olacaktýr mühür vurgunu halkalarda okunan,
Türkülerin okunacaktýr ilk yaz dirilmelerinde,
Ve sesin dolduracaktýr bu bahçenin dört yanýný,
Dost sesin, sýcak sesin, sabahý bulan sesin.

Muzaffer Eker
Sosyal Medyada Paylaşın: