Hazan Sevgili

duman oldum
vakit gece yarýsýný kaç geçer
yüreðime düþen ilk kar tanesi gibi erirken sen
gözlerim yaþa düþtü kirpiklerim hazan hala

kul küle döndü
tesbih tanelerine nakþettim
yaradana sýðýnýp zikreylerken adýný

rüzgarlara söylenen þarkýlarda
saçlarýn gibi savruldum
savruldum ilk bahardan eylüle
korkulara savruldum
kimsesiz ve her köþesinde
narý tutuþan karanlýða savruldum
daðlara
yalçýnken hala bakýþlarýn
kýrlara
dilinden ta uzaklara savruldum

içimden geçen ayak seslerini dinleyip
seyrederken gidiþini bir resmin kenarýnda
bakarken kör ayrýlýða
bilemedim
bilemedim gözlerinin dað ardý diyarlarýna gittiðini
bilemedim nefesimi kesen haykýrýþýnda
avuçlarýmdan düþüp bittiðini

harcadýðýn servet senin mi zannettin
sinemde biten nefesti dilinde ki elveda

huzura göçsem
kirli bir parkaya yaslanýp
ýlýk ýlýk aksam topraða
temiz düþlerde eskitsem saçlarýmý
aðarsa her günle yeniden
bembeyaz bir mecnun örtse üþüyen yanlarýmý
kalsam sorgusuzca son nakaratýnda bu þiirin
her aþka tutulup da benim gibi deliren
her ateþe düþen ansa adýmý
çizilse damarlarým bir damla kan olsam
her aðlayan yüreðin yerine
kurban olup gözlerimden aksam
biter mi ayrýlýklar
yine gider misin saðýr çýðlýklar ülkesine
özleyince döner misin
yada bir gün güler misin adým anýldýðýnda
gelir misin ayak izlerimden
bulur musun ölümün son nefesinde
dilimde dönen þehadete ekleyip adýný
söyler misin bende sevdim seni diye
Sosyal Medyada Paylaşın: