gün yüzüne hasretin
üç mevsimlik yolculuktu senin
ilk aðlamanýn diðer adý
elbette
hayata ilk merhabaydý
ismini verirken o zaman
demiþtim ki son kelamda
hoþ geldin evlat
hoþ geldin aramýza
abin
candan canlarýn sevgi sellerinde
sen ise biraz
bakýcýlarýn insafýnda þekillendin
sayýsý yedi hatýrladýðým
sadece
birisi çok sevdi seni
zira
sen o’na hep; ayþe anne derdin
sabahtan akþama yorgunluðun üstüne
eve gelince at oldum, sýrtýma bindin
yetmedi
omzuma çýktýn, dümbelek oldu baþým
hani var ya doðrusu
bir gülüþün ömre bedeldi
öptüðüm saçlarýn gül bahçesiydi
bazen
çok geç döndük köyümüzden
doðanýn ortasýnda hürriyetin
nasýl da yorardý minik bedenini
ve
yýldýzlar altýnda
beþik misaliydi kýrmýzý tayýn iklimi
uykunda sarýlýrken baðrýma
ne tatlýydýn sen
ayaklarým adeta
merdivenler tükensin istemezdi
bu sabah evden çýkmadan önce
yanaklarýndan öperek
doðum günün kutlu olsun oðlum dedim
gözlerini açtýn ve yine
caným babamdý nefesindeki çiçeðin
iyi ki doðdun oðlum
ve unutma sakýn
sen benim
yaþamý sevdiðim gerçeklerimden birisin
12.06.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.