sandalyesini kucaklayan içeri kaçtý sigarayý iþaret ettim.. bir amca pencereyi açtý bir amca ýsrar etti “- benim uçu(n)” þapkasý kalaklý “-Allah ýrýzasý uçu “hancý” demiþkene Bekir Sýtký’nýn Hancýsýný da söylesene kendiliðinden bir alkýþ tufaný kürsü belledi Gavur Müezzin ocaklýðý”
“Gurbetten gelmiþim, yorgunum hancý! Þuraya bir yatak ser yavaþ yavaþ... Aman karanlýðý görmesin gözüm! Beyaz perdeleri, ger yavaþ yavaþ. .. Beyaz perdeleri, ger yavaþ yavaþ.”
okumaya bek havaslýydý çocuk, ýramatlýk bobasý da maraklýydý emme fakýrlýk iþde gene böyle bi ðün gonþu köyün öretmeniynen bizim öretmen, bi de bobasý ýramatlýk, oturuyoz gayfanýn öðünde höyle “-okur emme, okudamacaz” dedi gene öretmen “neyye” deyinçe “(y)et(iþ)emecez” dedi ýramatlýk Cinninin Gede”
“Sýla burcu burcu... ille ocaðým!.. Çoluk çocuk hasretinde kucaðým... Sana her þeyimi anlatacaðým, Otur baþ ucuma, sor yavaþ yavaþ. . Otur baþ ucuma, sor yavaþ yavaþ. sor yavaþ yavaþ”
gonþu köyün öretmeni “- çocuðun biri herkeþ yata(ðý)nda yatarkana yüklenirimiþ gasayý.. “ilimoon, ilimon” deye ba(ðý)ralak soka(ðý)n gatýnda ilimon satalak geçinirimiþ, þee(hi)r yerinde ne var geçinmeye” dedi gereðiyosa ilimon satalak okut çocu(ðu)nu köyde galsa neytçek, ya çoban ya çiftçi biz “ileþber” deyviriz hani”
“Güç bela bir bilet aldým giþeden; Yolculuk baþladý Haydarpaþa’dan! Hancý n’olur, elindeki þiþeden, Birkaç yudum daha ver yavaþ yavaþ! .. Birkaç yudum daha ver yavaþ yavaþ! ver yavaþ yavaþ”
öretmencezim izbar etdi bi yandan etrafdan biz de Cinniye yeklendik “Ismayýlýn dýkkatý eyi.. okumaya yatgýn maþþallah zeyni bek açýk” dedik zati çocuk camiden çýkmaz, ezen okur, kii gýraatýn üsdüne “hu” deycek gýraat yok hele bi zabah ezeni okur kuu camiye girmeyip garagoyunun gaval dinnediði gibi dinnerdik “okur bu çocuk, evelallah Ismayýl okur” “okumazsa bu çocuk zýyan olur” dedik Allah var ýramatlýk yok hinci
“Ben o gece, hem aðladým, hem içtim, Ýki gün, diyardan diyara uçtum... Kayseri yolundan, Niðde’yi geçtim; Uzaktan göründü, Bor yavaþ yavaþ...
bu kasabaya okumaya ðetdi, apdasýna namazýna gayat dýkgatli maþþallah sýnýfýný hep birinciliðinen geþdi yazýn gene köyün bedafa mazini Ismayýlýnan hocanýn bi iþdiði su ayrý ðederdi hoca da “Ismayýl” der baþga biþi demezdi, eyi epap oldu ikisi, hep tilavet ederlerdi bunnara geli-ðederkene hoca emmisinin gýzýný görmez mi
“Garibim; her taraf bana yabancý, Dertliyim; çekinme, doldur be hancý! Ýlk önce kýmýldar hafif bir sancý; Ayrýlýk sonradan kor yavaþ yavaþ...
Ayrýlýk sonradan … Ayrýlýk sonradan kor yavaþ yavaþ...”
Dudu; bunun emmisinin gýzýydý tabii emme emmi ðýzý Ismayýlýn “beþþik kertmesi” Ismayýl okuma, mamir olma derdindeykene hoca aðzýndan girmiþ burnundan çýkmýþ, ikna etmiþ sonrattan görme döyüs emmisini cömatýn ileri ðelennerini Duduya dünür yollamýþ köye ðelen Ismayýl ayanýn tozuynan minareye çýkmýþ ikindin ezenini okuyup kendince Duduya sesini dinnetmiþ, esginki ðibi
“Bende bir resmi var, yarýsý yýrtýk, On yýldýr evimin kapýsý örtük! Garip, bir de sarhoþ oldu mu artýk; Bütün sýrlarýný der yavaþ yavaþ...
Bütün sýrlarýný... Bütün sýrlarýný der yavaþ yavaþ...”
mazin camiye girip de!, namaza hazýrlanýkana Durmuþ dayýsý durumu fýsýldamýþ mazinin gulana demiþ böle bölee, emmininen badaþýk hoca emmiyin Dudu da dünden ýrazý senin imama Ismayýl, annamamýþ, dayýsýna “münafýk” deye gýzmýþ Ýþin aslý da bireþ mehesizlerdir hani, yalan deði(l) tam farza baþlanacanda dönüp camiden çýkmýþ.. oðün böðün taha anný sejdeye varmadý. mekdabý da cömatý da namazý da býrakdý..
“Ýþte hancý! ben, her zaman böyleyim, Öteyi ne sen sor, ne ben söyleyim... Kaldýr artýk, boþ kadehi neyleyim, Þu bizim hesabý, gör yavaþ yavaþ Öteyi ne sen sor, ne ben söyleyim... Þu bizim hesabý, gör Gör yavaþ yavaþ”
emme sor, cuap beremeyceði þey yokdur asla ne çoluk-çocuk, ne avrat ne ana-boba nutuk okumakda üsdüne yokdur valla nerden bilir, nerden bulur, aklýnda nassý dutarsýn gavýrlýðý buradan gelir Cininin Ismayýlýn hele bi(r) de “çoban çeþmesi okusun”, valla aðzý açýk galýsýn
su gurnadan akar durmadan akar hatýldan akar hatýldan daþar Söðütlü Çeþme ðibi
bak ne deyoru ben de bi resmi var yarýsý yýrtýk on beþ yýldýr evimin gapýsý örtük
evlenmedi iþde böyle hoca göþdü þe(hi)re bakgal makgal derkene iþi böyütdü bilmen yalan bilmen essah baþga haltlar garýþdýrýypmuþ sað olan daa neler görecek dediði gibi dünne hancý biz yolcu deðil mi
. Hancý / Bekir Sýtký ERDOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.