Geçtim yine dün. Yetim bahçelerin olduðu yerlerden, Ve oturdum aðladým, Yýkýk dökük duvarlara bakarken. Baktým, Etrafta heykel gibi, kurumuþ aðaçlar Ve bana bizim yerleri hatýrlatan yýkýlmýþ duvarlar. Hala oradaydý bir binek taþý Ýtilmiþ bir kenarda öylece boynu bükük duruyordu. Kurumuþ otlarýn arasýnda kaybolup gitmiþ pek çok ocak taþý Bizim bahçedeki anamýn ocaðýný hatýrlattý Bir sessizlik içinde bekler gibiydi hala bacý gardaþý. Bu hazan olmuþ sahipsiz yetim bahçeler.
Geçtim yine dun Yetim bahçelerin olduðu yerlerden Pek çok evler gördüm, olmuþ hepsi tam bir virane. Yarýsýndan fazlasý yýkýk Bakýmsýz, Boynu bükük Hepsi periþan halde.. Gördüm, Yýlanlar akrepler yuva yapmýþ geziniyor duvarlarýnýn içinde Oturdum gözyaþlarýmý döktüm Bu viran bahçelerinin olduðu yerlere.. Bizim viran olmuþ yetim bahçelerimiz aklýma gelince..
Ahmet Yüksel Þanlý er 11 Haziran 2013 Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.