Prekanta

saf ve masum

siyahlar içinde bir kadýn

billur yaðmurun altýnda bekliyordu

mavi kapýnýn önünde...

içerden gelen seslere kulak kabartarak

bahçe içinde bir ev... yeþil bahçe... yemyeþil

fýskiye þýrýl þýrýl akýyordu... suyun o dokunan ahenkli sesi

romalý bir heykel kadýna bakýyordu

prekanta

ateþ dikeni

alev alev yanýyordu

aþka koþan kadýna

kadýn yaðmurun altýnda

mavi gözleri derin

mavi kapýya bakýyordu...

sessizlik...

ona git bekleme diyordu

ama o ýsrarla bekliyordu

mavi kapýnýn arkasýndan onu saracak kollarý

ihtirasý

aþkýný yeniyordu...

prekanta

Aller à ... belle femme

attenteDiyordu

Ateþ dikeni

Onu kendine çekiyordu

Blu hava

Alev alev yanýyordu

Ah prekanta

Prekanta

Hayýr

O sana ait deðil diyordu

Siyahlar içinde kadýn

Döndü baktý

Müteessir bakýþlar

Ya öyle mi

Demekki söndü ateþi

Öyle mi diyordu

Kapýsýna kadar geldim

Sessizlik

Tek karþýlaþtýðým bu

Öyle mi diyordu

Prekanta

Ateþ dikeni

Hüzünlü hüzünlü

Bakýyordu

Eðer o mavi kapýdan içeri girebilseydim

Bu ev yanardý

Sen…

Siyahlar içindeki kadýn

Mavi kapýdan içeri girebilseydin

ölü çýkardý

Kýrmýzý ve siyah

Maviyi anlamaz

haydi

Aller à ... belle femme

attente

diyordu


Sosyal Medyada Paylaşın: