yalnızlık diye birşey yoktur

bir yazýyý okumadan önce ne kadar yalnýz olduðumu düþünüyordum
içim yana yakýla
onu özlüyordum
oysa o iþine aþýk
meþgulum diyip duruyordu habire
üstüne de özür diliyordu
ben bilmiyorum belki de
bekle anca gelirim diyordu
bense
sessizlik içinde
onu beklemek uðruna gerçek sevenlerimden uzak
bekle bekle bekle...
gelmiyordu
yalnýzlýk...
bana þunu söylüyordu
sen aslýnda onu tanýyýnca yalnýzlaþmýþsýn
hani nerde o diyordu
oysa o bencilce
yalnýz bana ait ol sadece bekle diyordu
oysa þunu gördüm hayatta
sevgilin senin sevenin deðildir
gerçek sevenlerim özlüyordu
gerçek sevenlerimle paylaþtýðýmda
iþte o an
ah içimi dökmek istedim
iþte buraya
bu beni kahretiyordu
yok yok bu ben deðilim diyordum
bu ben olamam
gerçek yalnýzlýða hapsolamam
oysa o beni gerçek yalnýzlýðýma hapsediyordu
yeter dedim... aradým bitti dedim
ne dedi biliyor musunuz
kararlarýna saygý duyarým
hangi karar bu neyin kararý bu
gerçek sevenim kararýna saygý duyarým der mi
saçmalama der,iyi misin kafayý mý yedin der...
der der der...
o yazýyý okuyunca ben...
yalnýz kalýnca düþünmeliyim dedim
neyim kimim aradýðým ne istediðim ne ben ne o ne bu ne þu ne...
yalnýzlýk diye birþey yoktur
gerçek yalnýzlýk
nahoþluktur!
Sosyal Medyada Paylaşın: