Kan Damlar Eşkıyanın Sevdasından
"Onuruna düþkün insanlarda
imkansýzlýklara yenilen masallarda
yaþanamayan her aþka
kaybedilen her sevgiliye ve mutluluða atfen bu hikaye..."
Muhsin’di adý
Hayal meyal hatýrlýyorum
Zayýf uzun boylu ve derin bakýþlýydý
Çocukluðumuz ayný köyde geçmiþti
Kasap Rýza’nýn kýzýna sevdalandý
Hem de köyün en güzel kýzýna
Züleyha
Ahu gözlü mor menekþesi kýrlarýn sümbülü
Mütevazi gönüllü yeþil gözlü
Sevdi O’da Muhsin’i sevdayý onda gördü
O çýktýmý dýþarý duramazdý Muhsin yerinde
Bakamazdý kýzýn gözlerine
Türküler söylerdi daðlara dönüp
Utanýr yüzü kýzarýrdý
Gün geldi
Yeminler edildi sevdalar üzerine
Ne olursa olsun
Ölümüne beklenecekti umutla
Bedenlere baþka el deðmeyecek
Yürekler hiç kirlenmeyecekti
Ve öylede geçip gitti yýllar
Derken askerlik götürdü Muhsin’i memleketin bir ucuna
Kasap Rýza’da verdi kýzý baþka köyün aðasýna
Diyemedik Muhsin’e
Diyemedik daðlar yandý yürekler yandý be gardaþ
Züleyha’nýn yüreði aðlar gözleri kan çanaðý
Deli Mehmet mektup yazmýþ gizlice
Koþ gel hemen Züleyha’n ölüyor diye
Düðün akþamý gördüm elinde mavzer
Bastý düðünü kudurdu
Hem Kasap Rýza’yý hem de damadý vurdu
Züleyha’yý alnýndan öpüp usulca
Gecenin karanlýðýnda daðlarýn yoluna koyuldu
Nöbetini tuttu sevdasýnýn
Teni tenine deðmese de Züleyha’nýn
Onurunu hiç kirletmeden bekledi
Her günü bir ömür çilede olsa görmedi
Ara sýra giderdik gizlice yanýna
Ensemizde jandarma gözümüzde bir eþkiya
Dipçiðine Züleyha yazýlý can dostu mavzeriyle karþýlar
O’nu sorar hep gözleri ýþýldardý
Hasret uçurumu dediði daðýn köye bakan yamacýna
Usulca yaslanýp
Kenarýna koyar mavzerini bakardý Züleyha’sýna
Tabakadan bir dal cigarayý yakýnca
Anasýný sattýðýmýn dünyasý derdi
Kan damlar eþkiyanýn sevdasýndan
Ne yaptýysak ne dediysek kadere
Sevmedi bir türlü gülmedi yüzümüze
Geceleri ateþini görürdük bazen
Züleyha özlemle bakardý cam kenarýndan
Onuru olmasa koþup giderdi peþinden
Ama olmazdý olamazdý
Muhsin babasýný vuran adamdý
Ya aþký
Ya yemini
Dayanamadý garip
Ýki sene demenden öldü gitti biçare
Eþkýya olalý ilk defa köye indi Muhsin
Sevdasýnýn hasreti bitmiþ
Züleyha gitmiþti
Hasret uçurumunun baþýna gömdü O’nu
Kalan yýllarýnda yanýndan hiç ayrýlmadý
Zaten sonra Muhsin’ide hiç gören olmadý
Öldü dediler
Kýzýn yakýnlarý birkaç kez gittiler
Elinde mavzer çamlarýn arasýnda
Bir yanýk türküyle bir hayalet
Hepsi Muhsin’di diye yemin ettiler
Þimdilerde
Yalçýn daðlý bir sevda
Hasret uçurumunda iki ölüm
Dillerden dillere söylenen
Kimsenin gitmediði iki mezar
Sevdanýn en yalýn haliyle
Masumiyetin adýydý Züleyha
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.