Bir emanet gibi Eðreti duruyor tüm sözcüklerin. Üzerine oturmayan duygular ile Gerçek bir aþk hayali kuramazsýn.
Þiir aþký unuttu Aþk kaðýda düþmeyi.. Kaðýt unuttu kalemi Kalem sözle seviþmeyi.. Sen ki Ne zaman unuttun beni Bende unuttum þiiri.
Ölüm; hiç bu kadar yakýþmamýþdý suret-i hüznüme Ve hiç bir kefen beyaz deðildi Masumluðu kadar ellerimin. Günaha belenen Çirkin ruhumun yaþama hevesiydi.
Ýsyanýn meneviþleri Düþer de gamzelerime. Lal olur dillerim Sýr dolu geçmiþime. Hiç bir anahtar açamazken Usumun kapýlarýný Aymazlar; Suizan ile dolanýr serimin bahçelerini
Bulmak için aramak gerekir (!) Önce kendine bir sor Bu hal nedir? Neyin peþindesin? Yönün neresi? Kýblen neresi?
(Bulunmak istiyorsan, en tanýdýk, en bilindik, en emin yoldan ilerleyeceksin..ki, görülsün siretinin nümayiþi)
Dilruba Emine Genç 11 Haziran 2013 /02:25 Sosyal Medyada Paylaşın:
Dil-ruba Emine Genç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.