Öykü II

I
Dijital bir PC oyununun içinde gibiyim
Bir güç tarafýndan fýrlatýlýp atýlmýþým
Duygusu kapladý
Ýçimi

Evet öyleydi
Sanki görünmez bir güç
Fýrlatýp atmýþtý
Bu kâbus gibi
Dünyanýn içine
Týpký gençlerin oynadýðý
Oyunlarda olduðu gibiydi
Sahne

II
Ýþte baþlýyordu oyun
Ýki renk hâkimdi ortama
Siyah ve kýrmýzý
Ateþ kýrmýzýsý
Bir bakýyorsun
Her yer siyaha kesmiþ
Bir de bakýyorsun
Kýpkýrmýzý


Ýki dað arasýnda
Akýyordu bir lav deresi
Bir güç emir veriyordu
Geç hadi karþýya!
Nasýl diyor usum?

Gözlerim bir radar þimdi
Tarýyor hýzlýca etrafý
Bir köprü
Yarýsý yok
Atla diyor yine usum
Arkadan korkunç dev yaratýklar
Gözleri ateþ saçýyor

Gözlerimi kapatýp atlýyorum
Karþý taraftayým
Yürüyorum bir süre
Siyah yolda
Alýþtým gibi
Siyaha

Siyahý bozan yine kýrmýzý
Küçük küçük ateþ çukurlarý
Geçiyorum aralarýndan
Sonra önümde beliriyor
Bir ateþ deryasý
Yüreðim sýkýþýyor
Geçit arýyor yine radar gözlerim
Yok, yok!
Ateþ çukurlarýnýn etrafýndan
Geçmeye çalýþýyorum
Kaybetmeden dengemi
Ve yolun sonu
Çýkýþ yok

Kýsýlmýþtým
Dizlerimi kýrýp
Çöküyorum yere
Ellerimin
Arasýna alýp baþýmý
Büzülüyorum oracýða

Çaresizlik içinde kývranýrken
Bir ses
Kalk diyor
Çare ara!
Çýkýþ bul!
Kaldýrýp baþýmý
Daha dikkatli
Bakýyorum etrafa

Gördüm
Kayalarla bütünleþmiþ
Dev bir kapý
Sevinç
Ama birden sevincim sönüyordu
Nasýl açacaktým

Dümdüz bir kapý görüntüsüydü önümdeki
Yine çaresizlik bürümüþtü
Tüm bedenimi
Hadi diyordu bir ses yine
Toparlayýp kendimi
Sever gibi, okþar gibi
Dokunuyordum kapýya
Bulmalýyým
Bulmalýydým
Her yerine tekrar tekrar dokunuyorum
Kapýnýn
Daha sakin

Ama yüreðim çýrpýnýyor korkudan
Arkadan karanlýk, atlý siluetler
Dörtnala bana doðru geliyorlar
Yukarýda yaratýklar
Acayip sesler çýkararak
Bana doðru dalýþa geçiyorlar
Korku dorukta
Ellerim titriyor


Derken bir þeye çarpýyor elim
Gizli bir bölme
Dev bir anahtar
Sanki bütün vücudumla
Kavrýyorum onu
Kulaðým arkadaki seslerde…

III

Ve açýlýyor kapý
Koþuyorum olanca gücümle,
Güzel diyor usum,
Yeþil, çiçekli bitkiler
Engebesiz bir yol
Renkler :
Mavi ve yeþil

Oda ne?
Aðaçlar devasa büyüyor önümde
Oradan oraya koþturuyorum
Daðlar fýþkýrýyor yollardan
Çiçekler fosforlu
Garip yaratýklara dönüþüyor
Sular fýþkýrýyor üzerime doðru
Siyah yapýþkan böcekler
Üzerime üþüþüyor
Saldýrýyorlar

Nereye düþmüþtüm?
Hangi dünyadaydým?
Hani zihniyetin içindeydim?
Kimdim ve kimdi bunlar?

Bu düþünceler akýyordu
Zihnimden
Ve zihnimde gözlerim vardý
Ve görüyordum bir sayfada gibi
Düþünceleri

Gözlerim kararýyordu
Kýmýldayamýyordum
Ve silindi her þey…



Mavi yeþil bir ýrmak
Ýçindeydim
Bir ýrmaktým þimdi
Ve akýyordum
Bir adým sonra
Neyle karþýlaþacaðýmý
Bilmez bir halde…
Belki denize ulaþýrdý ýrmak
Diye düþlüyor us

Ve anlýyorum ki
Bu baþka bir dünya deðildi
Her þey gerçekti
Ve içindeydik

Bu çýðlýk ne zaman duyulacaktý
Ne zaman sona erecekti kâbus
Kim sonlandýracaktý?
Nasýl olacaktý?
Kafamýn içinde deli sorular
Usum kahkalar atýyor
Ýsterik…

IV
Gençler alýyordu etrafýmý þimdi
Coþkulu, kararlý
Kýzlý, erkekli
Önce korkmalý mýyým diye
Konuþtu usum
Yanýlýyordu belli ki

Gözlerim gördü
Gülümsemelerini
Ve baktým kendime
Savaþçý gibi giyinmiþtim
Savaþçý bir kadýn
Bu defa düþündü usum
Gözlerin mi yanýlýyor?
Karýþtým kendi içimde…

Kimse konuþmuyor
Gülümsüyordu herkes
Ve bir þeyler yapýyorlardý
Kimse zorlamadan


Anladým ki:
Savaþçý kýyafetine gerek yoktu
Herkes liderdi
Ve çýkardým üstümdekileri…

10.06 2013



Sosyal Medyada Paylaşın: