Zamaný geldiðinde, her bir canlý ölecek Ölsen dahi yaþatan, ölmeyen renge boyan. Cephede çarpýþýrken, yüzüne tükürenden Affedip de intikam, almayan renge boyan.
Nefsimiz ve neslimiz, edilmelidir tedip Kur’an’ýn karþýsýnda, acze düþer her edip Hakk’ýn rýzasý için, göðsünü siper edip Her zorluk karþýsýnda, yýlmayan renge boyan.
Ne mutlu ol kiþiye, hizmetle yeldi ise “Nereden, niçin geldi”, görevin bildi ise? Nasýl ki geri gelmez, dün dünde kaldý ise Hiç bir zaman dönüþü, olmayan renge boyan.
Olmamalý bulgurdan, gider iken pirince Her þey karþýna çýkar, bir gün kabre girince Oturtulmuþ bir hâlde, her þey yerli yerince Aðlanacak bir yerde, gülmeyen renge boyan.
Onunla yarýþacak, ideoloji hangi?! Hem yok, hem olamaz; elbet Kur’an’ýn dengi Solmayan bir tek renk var, o da Kur’an’ýn rengi Bütün renkler soluyor, solmayan renge boyan…!!!
09/06/’13 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.