GEZİ PARKINDA TÜKENEN SEVGİLER

yeþile, maviye, beyaza siyahý çalan
kirli ellerin avucuna sýkýþmýþ
bir dünya istemiyorum,

yorgunluðuma tatlý bir havayý
ikram edecek
insanlardan eksik bir dünya,

gözlerimi ve ruhumu acýtýrken,
hangi barýþa özlem duyacak
gezindiðim düþler alemi.

ve dudaklarým güzel kelimelerden
yoksul þimdi,
yaþama dökülmüþ yalnýþlýklar yüzünden.

içimde ki samimi duygularý soðutup
özgürlüðümü kýsan,

karanlýk rüzgarlarýn ardýnda gizlenmiþ
EY ! madde tutkunlarý

acýya yelken açacak
hüzün yüklü boþluklara
taze ölümler getirmeyi býrakýn artýk.

yaþamý ve zamaný süsleyen tek þey
sevgi deðil mi ?

can elmasýmýza durmadan tüküren aðýzlar
derin arzularýna neden hep gebe kalýyor ki;

hangi kör boþluklara sevdalanmýþ
yakýcý ve kýrýcý heveslere takýlmýþlar.

kan kokusunda uyutulmuþ
bütün güzel gerçekler

aklýma hizmet eden
tatlý rüyalardan artýk firar etmiþ.

beton yýðýnlarýnda batýrlýmýþ
yitik topraklarýn yasýný tutuyor gözlerim.

yeþil gri tonlara bastýrýlmýþ
bir yetim gibi durdukça

gezilecek yer ezilmiþ ruhumun
odalarýn da bana mezar olur ancak.

ve ben mutluluðumu zehirleyen
kötü nefisli insanlardan
hesap soracaðým sözler
kalemimde tutuþtukça.













Sosyal Medyada Paylaşın: