kulaðýmda, burnumda bir aðýrlýk
rakamlý camlardan bakýyorum dünyaya
ben eski ben deðilim
alnýmdaki dalgalarý görüyorum aynalarda
evet
deðirmen tozu deðil bunlar
rüzgârlarýn hükmü geçmez daðlarýma
kollarýmda taze bir can aras
dedem diyerek
öpücük kondurdu yanaklarýma
soruyorum
hiç yalan söyler mi melekler
çok iyi anlýyorum bir daha
ömrümün mevsimi aþikâr
yükü aðýr hatýralarýmýn
nihayet gerçeðim
hazan ile vuslatý gösteriyor ibreler
þimdi
armut zamaný deðil ey çocuk
hele bekle
enikler büyüsün biraz
ve nineciðin
saðlam dikmeyi baþarsýn heybeyi
güz yaðmurlarýnda ýslanýrken
sapýr, supur hikayede gülüþüne
bulutlar þapka çýkaracak inan ki
þu an sen
duman yataðýna gizlerken asýl davayý
aðlýyor sýraya girmiþ karýncalar
gürültüden ibaret fosil yakýtýn gücü
baðrýný açmýþ bekliyor çöplükler
bu akþam
latif bir kýzýldý gün batýmý
adeta
tüyden hafifti masumiyetin destaný
bahar kokulusun
yarýnlarýn umudusun aras
bahtýn güzel, ömrün çok olsun
08.06.2103-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.