MECNUNUN SILASI
Anadan bir Leyla kokulu dostu
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Dünyamý karartmak olsa da kastý
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Varlýðým yokluðun giþelerinde
Kalmýþým sarhoþlar þiþelerinde
Leylalar gönlümün köþelerinde
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Kendime kýzarým kimseye kýzmam
Yazma diyorlarsa anlarým yazmam.
Kimsenin kimseyle arasýn bozmam
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Dost bana gücenir elem çekerim
Boynumu bükerim, çilem çekerim
Kâðýda gücenir kalem çekerim
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Menfaatsiz olsun selama selam”
Peþine eklenmiþ cevherden kelam
Bu baþ bu bedene yüktür vesselam
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Sen seni sen diye bilmezsin sen ya!
Kardeþ çaðrýsýna gelmezsin sen ya
Bu böyle sürerse gülmezsin sen ya
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Mutluluk duyardým vasfýna ersem
Az gelir duyguma imlana girsem.
Bir ömür vakfetsem, yüz daha versem
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Arzu mumu gibi yakýlý kaldým
Balyoz darbesiyle çakýlý kaldým
Ta yerin dibine sokulu kaldým
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Mecnunun sýlasý Leyla’nýn yurdu
Acýsý böðrümün baþýna vurdu
Kaleli el açtý duaya durdu
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Zülfikar Yapar Kaleli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zülfikar Yapar Kaleli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.