Caný can yapan mý aþk Aþký aþk yapan mý can Bilinmez ama Aþksýz olunmuyor insan Ki özü olsa da ýzdýrap Aþkýn varlýðý insaný etse de âmâ Kör olmak gerek Daha iyi görebilmek için bu dünyada
Aþkýn yokluðunda Ölüdür serçeler aslýnda Onlarýn ruhudur gökyüzünde uçanlar Bir gram aþ için konsalar da kaldýrýmlara Sanmayýn ki onlar yaþarlar Ve onun yokluðu öyle bir yokluktur ki Topuklarýnda sanki yara Çýkýlacak yokuþlar daha bir rampa Hayatýn yükü yarýþýr bin tonla Sýrtýn kambur Ellerin de yaralar Kanýnda mutsuz bir çocuðun hýçkýrýklarý fokurdar
Ýstediðinde de gelmez ki Hangi kýlýkla hangi isimle hangi gözlerle Aç susuz býrakýr seni köþende Bilirsin ama gelecek bir gün diye Ve bir gün de gelir gerçekten Ýþte o gün serçeler canlanýr Yollar düzleþir Begonyalarýn kokusu tenine karýþýr Ve kalan ömrün o vakit yüzyýllarla yarýþýr
ZUHAL ERASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
cancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.