Merhaba...
Merhaba ölümüne her gün bir kez daha yaklaþtýðým,
Merhaba.
Kendi içimde kýrýlmýþlýklar biriktirdim ben sana.
Öyle ki, hiç umurunda deðilim biliyorum, yine de sevmekten vazgeçemiyorum.
Oyun mu oynadýn benimle? Ýlla kazanmak istiyorum deseydin,
Kaybederdim sorun deðildi.
Bütün bu kalp kýrmalarýna, gönül yormalarýna, ah almalarýna lüzum yoktu gerçekten.
Sevmiyorum desen anlardým.
Nasýl adamlarsýnýz siz? Yolun en çetrefilli virajýna getirip , ortada býrakýyorsunuz bizi..
Düþündüm. Senin gözünden de baktým bize, meraklanma. Ama bir çýkar yol, bir olur bulamadým yaþattýklarýna.
Üstelik bir seri katil kadar bile piþman deðilsin acýttýklarýna…
Neden? Neden hem seviyormuþ gibi yapýp, hem arkadaþ kalalým dersiniz neden?
O en baþlarda size her þeyi göze aldýran hissi kaybettikten sonra, vicdanýnýzý rahatlatmak için mi? Kaybetmemek için mi?
Yok anlamýyorum. Üstünden sen deðil, nice aþklar geçse de anlamayacaðým galiba.
Sadece gitgide kaybediyorum, Artýk bir insanýn beni gerçekten hiç olmazsa benim zamanýnda birini sevdiðim kadar sevilebileceðine olan inancýmý, güvencimi yitiriyorum her gün. Olan bu. Daha fazlasý deðil.
Acýyorum kendime, nasýl bu kadar gurursuz olup hala seninle konuþabiliyorum, hala vazgeçemiyorum, hala kýzamýyorum. Anlamýyorum…
Allah aþkýna ya tam gel ya da temelli git benden, topla geride ne býraktýysan- ki çokta bir þey kalmadý geriye- Topla bütün kýrýlmýþlýklarýmý, kýzamamýþlýklarýmý, her þeyi… Ama böyle Araf’ta býrakma, ortada
býrakma beni. Acýya da alýþýrým, sevince de yakýþýrým ama arada kalmýþlýk var ya, iþte o en çok mahvedendir beni…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.