sustum, çünkü anlatacaklarýmýn ihanetinden korkuyorum.. sustum, çünkü kelimeler sabýrsýzca cinayete adýmlýyor harfleri.. sustum, çünkü kendimden kaçalý binyýl oldu, ve anlatacaklarýmn kelimeleri birer kaçak çýktý... düþ görüyorum, konuþkan bir tuhaf yalnýzlýðýn tarlasýnda, baþaktan çocuklarla dertleþiyorum.. yýldýzsýz bir gecede,tekleyen bir öksürük gibi aksiyim, suskun ve deliveren bir korkuyla gelecek vakti bekliyorum... sustum, çünkü,yalancý bir þehrin rüzgarýna deðdi yüreðim, sustum, çünkü savaþlar hep barýþlardan önce büyüdü, sustum, yani sadece sustum desemde, dediðimle kalmaz biliyorum, oyüzdende kendimi sözcüklerin içinde kaybediyorum... susmuþ tüm ömürlerin ruhuna bu þiiri susturuyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
aslan bülent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.