SİTEM

Özüm aðlar, yüzüm güler
Bu ne haldir, kim bana söyler?
Onlar söyleyemez, herkes bilmez bu derdi
Bilseler de gülerler, sanýrsýn gönülleri murada erdi.

Sanki hayatý, ödünç aldým birinden
Geri vermedim de, ondan çok, ben aðlayýnca gülen
Ýnsan insanýn düþmaný mý her yerde?
Neden sevinir insan? Baþkasý, düþünce derde

Kim bilir? Kim yarýn mutlu olacak
Kim evinden, cansýz çýkacak
Neden biçer insan, baþka insaný,
Sabretseler biraz, ektikleri çýkacak.

Bana veren Rabbim herkesi görür
Kimse varlýðýyla yapmasýn gurur
Köleyle efendi yoksa bu devirde
Zengin fakiri neden hor görür?

Nefret alýr hep hayattan, aslan payýný
Geçer karþýma, sayar karýný
Ben küçüldüm! Nefrete bakarken bile
Onlarda büyümezdi böyle, bilselerdi yarýný.

Yüzüm gülsün, özüm aðlasa da
Teslim olmam nefrete silahý, kuþansa da
Anlatmam derdimi, tesellisi yalandýr
Elim ile yaptýðým, yalnýz bana kalandýr.


Leyla Gülsüren

Sosyal Medyada Paylaşın: