GÜNEŞTEN GÜLLERİ SERDİM

Ne vakit mazinin,insem dibine
Efkarý pür neþe,cümbüþte gördüm.
Umut hazinemdi,hýrsýmsa iðne
Yýlmadan gayrete tevazu ördüm.

Tutup karanlýðý,uzattým yere
Üstüne güneþten gülleri serdim.
Bir özge yar için,inan ha bire
Her gece,rüyada murada erdim. .

Mavisini attým,gökte semanýn
Ýndim denizlere,sefamý sürdüm.
Daðlara ’’ca’’ yapýp,o mutlu anýn
Ýçinde kuþ gibi,sanki özgürdüm.

Bu günkü hesabý,kapadým dünden
Kalemi kýrarak,defteri dürdüm.
Vefayý görmeden,geçtim önünden
Belki de,ya kördüm,ya da nankördüm.

ALÝ OSMAN ARSLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: