Ey gözleri ahu, ey kaşı kalem!

Ey gözleri ahu, ey kaþý kalem!
Neden bu aþkýmý, küle çevirdin?
Aðzýndan çýkardýn bir tatlý kelam
Onu da, zehirli bala çevirdin.

Ýstemem, olayým seninle kardeþ
Ýstemem bir ömür uzakta bir eþ.
Çünkü, yollarýma hasretten ateþ
Döküp te, külleri yele çevirdin.

Gül, sefa sürerken, bülbül biçare
Çare, kedi oldu, gül ise fare.
Gez-dolaþ, diyerek her an avare
Sen beni, kýrk türlü, hala çevirdin.

Tak takýþtýr aþký, zülüf kaþýna
Sür alev rujunu dudak baþýna.
Ve ben, kýyamazken damla yaþýna
Sen pýnar gözleri sele çevirdin.

Yok yere darýlýp, kaþýný eðip
Aþkýný ateþe naza beleyip.
Nasýlsa, bu benden kopmaz ki deyip
Yar beni, Mecnuna, çöle çevirdin.

Üzersin Arslan’ý, sorarým neden?
Unutma; gelmekte dünya geriden.
Kopardýn dalýmý en taze yerden
Naçardým, biçare kula çevirdin.

ALÝ OSMAN ARSLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: