BİR KULUM
Tükendi hevesim, aþk-ý Leyla’ya
Þimdi boynu bükük, gezen bir kulum.
Rest çektim bir özge, can Süheyla’ya
Hep kendi kendimi, üzen bir kulum.
Hevesi kursaða kurban vermiþim
Çiçeklerden koca bir kýr dermiþim.
Aþk için yýllarca cefa sürmüþüm
Þu ansa, o aþktan bezen bir kulum.
Daðlara eyvahtan nameler atan
Vadinin böðründe pür aðýt tutan.
Uzanýp göklere keyfini çatan
Koskoca evreni çözen bir kulum.
Þiirler döktürdüm, maniler koþtum
Sevdanýn sýrtýnda, hasretle coþtum.
Üçten, taa yediye, çok vakit boþtum
Acýyý zaman da, ezen bir kulum.
Ýster deli deyin, iterse Ali,
Kerametim özden, daha kemal-i.
Taa,Ezelden beri, baktým evveli
Gördüm ki, nefsini süzen bir kulum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Osman ARSLAN(HALK ŞAİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.