"Bir tek gece" diyordu; sadece bir tek gece
Hiç eser kalmasa da karanlýk korkusundan
Uyandýrmam, sözüm söz, ebedî uykusundan
Uzanayým yavrumun sað yanýna...Sessizce.
Bir baba aðlýyordu, oðlunun baþucunda
Acý gözyaþý vardý, boþ kalan avucunda.
Oysa daha çok deðil, sekiz hafta önceydi
Akraba, eþ, dost ile girerken beþ yaþýna
Nereden bilinirdi, ne gelecek baþýna?
Herkes ne kadar mutlu, ne muhteþem geceydi.
Yaþ günü pastasýný keserken pek de þendi
Hayat yeni baþlamýþ, ölüm için erkendi!
Önce dikkati çeken hafif baþ aðrýsýydý
Daha üç gün geçmeden Ali hastanelikti
Bu aðrý hakikatte Rabbin bir çaðrýsýydý!
Nefesinin sayýsý dört küsur senelikti!
Doktorlarýn teþhisi yürekler için kordu
Söylenenin kabulü ölümden daha zordu.
Aile eve döndü âdetâ sürünerek
Azrail geliyordu "kanser"e bürünerek.
Geceler kâbus oldu, uyurken yoklayarak
Ömürden gün saydýlar, öperek, koklayarak.
Sessiz kalbe akarken gözdeki hüzün seli
Aðza giden her lokma, zehirli bir taamdý.
Kýrýlmýþtý umudun, kolu, kanadý, beli
Sekiz hafta sonunda "vakit" artýk tamamdý.
Yine anneydi kalkan o gecenin sabahý
Kalbine aþikârdý yolunun güzergahý.
Sarsýldý koca bina bir "yavrum" nidâsýyla
Ali çoktan gitmiþti, sessiz elvedâsýyla.
Kirpikler yarý açýk; güler gibiydi sanki
Bir anne aðlamýyor, meler gibiydi sanki.
Yolar gibiydi sanki, saçlarýný kökünden
Omuzlarý çökmüþtü kederinin yükünden.
Ekimin onyedisi, saatin sekiziydi
Alevsiz yangýn vardý âile ocaðýnda
Baba koþarak geldi; yavrusu kucaðýnda
Tek teselli kaynaðý Ali’nin ikiziydi.
Erken vedâ edince bir evlâdý hayata
Sarýlmamýþ Selim’e, yapýþmýþtý âdetâ.
"Bunu bizden ayýrma! " Der, yakarýr gbiydi
Rabbinin takdîrine ta ezelden tâbiydi.
Bir çiçek gibi soldu, soðudu pamuk teni.
Duyup da gelen herkes hayli müteessirdi
Gözler mendile muhtaç, kalpler hüzne esirdi
Yýkanýp kefenlendi, Can Ali’nin bedeni.
Kalabalýk saf olup kýlarken namazýný
Yitirdi anlamýný, þan, þöhret, makam, mevki
Kardan helvaya döndü, dünya sevdasý, zevki
Dinledik ibret ile "ölüm"ün vaazýný.
Toprak teni bekliyor, mezarý kazýlmýþtý
Hatta Ali’nin adý taþa da yazýlmýþtý.
Tutmasalar kolundan, düþerdi anne, kesin
Öyle periþandý ki, içi yandý herkesin.
"Bir tek gece" diyordu; sadece bir tek gece
Uzanayým yavrumun sað yanýna...Sessizce.
Acý gözyaþý vardý, boþ kalan avucunda
Bir baba aðlýyordu, oðlunun baþucunda...
Mecit Aktürk
Berlin, 01.06.2013
***Seslendiren: Mustafa DOÐAN***
Hayatýmda derin izler býrakan bir hatýramý dile getirmeye çalýþtýðým dizeleri seçkiye layýk gören deðerli jüri üyelerine teþekkürlerimi sunarým.
Selam ve SAYGILAR...