SARIKAMIŞ ŞEHİTLERİNE

Yastýðým buzdandý benim...
Baba ocaðýndan
Ana kucaðýndan gelip
Topraðýma düþen fidanlarým vardý
Saramadým sýmsýcak
Oysa topraðým közdendi benim

Tüyleri toz dumandý zemheride kuþlarýn
Rüzgar uðultusunda mersiye taþýyordu
Kýldan ince, kýlýçtan keskince yokuþlarýn
Üzerinden yiðitler sýratý aþýyordu

Yemen türküleri üþüdü daðlarýmda
Titreyen dudaklarýnda erlerin
Kaside söyler dilleri
Aðýt yakar gözleri
Açarken buz tutmuþ ellerinde umutlar
Çiçekleri üþümezdi kar altýnda yerlerin

Yaprak yaprak acýlar toplayarak dallardan
Yol aldý doksan bin er ayazýnda gecenin
Allahuekber daðlarý uzak düþtü yollardan
Yankýsý yok semada ýþýyan bir hecenin

Hava keskin bir býçak
Rüzgar ince bir urgan
Her nefeste yürekler daðlanýrken kan gibi
Buz tuttu göz yaþlarý
Kurudu pýnarlarý
Ahlarý yankýlandý içerden volkan gibi

Tetiðinde mavzerin hýrs ile sönüyordu
Karanlýkta erlerin ateþ gibi düþleri
Ýçlerinde derinden bir damar kanýyordu
Kuytularda eriyor sevdanýn gülüþleri

Bu sevda düþmanýyla
Buluþmak sevdasýydý
Bu sevda düþmanýyla
Vuruþmak sevdasýydý
Isýtmak için buz tutan ellerini
Namlunun çeliðine yapýþmak sevdasýydý

Ses bile yankýsýndan üþüyordu boþlukta
Kýrýlgan aynalarda varlýk buzdan bir heykel
Düþüyor kar gülleri birer birer loþlukta
Paramparça yerlerde yürek, hançer ya da el

Buz ateþten yakýcý
Soðuk tuzdan acýydý
Kansýzdý her bir yara
Ölüm tek ilacýydý
Düþerken kardelenler topraðýna vatanýn
Her biri baþ tacýydý

O karanlýk gecenin sabahý hiç gelmedi
Kalanlar göremedi aydýnlanan yollarý
Kaybolan gözlerini yiðitler hiç bilmedi
Ellerinde mavzeri taþýmadý kollarý

Daðlarýn ayazýna
Sýkmadýlar tek kurþun
Çizerken bedenleri
Vatan hudutlarýný
Bozmadýlar rüyasýný
Dalýnda hiçbir kuþun.

Her kar þimdi matemle iniyordur topraða
Soðuðunda civanlar üþümesinler diye
Kar ve kan mahþerinden ateþ deðdi yapraða
Cennettir bu vatanda yatanlara hediye

Sosyal Medyada Paylaşın: