Düþün ki ;
Yurdun dört bir yanýnda savaþ,
Korkudan aðlayan çocuklar,
Yüreðinde yangýnýn hiç sönmediði analarý,
Kuþlarýn feryatlarýný,
Kan kokusunu alýp saran sahipsiz þehri,
Düþün ki ;
Özlemek adýna her þeyi,
Yaþamayý, umut etmeyi
Kurtulmayý...
Düþün ki ;
Ey zalimler zalimi nefsim!
Kucaðýnda süt emzirirken üzerine bomba düþen anneyi,
Ateþlerin hiç bitmediði silahlarýn hiç susmadýðý
Karanlýk viran olmuþ þehri düþün,
Düþün ki ;
Bir ezan vakti göklerde yankýlanan,
Ve dinlendikçe huzur veren ezan sesini,
Cumaya gelmiþ müslümanlarý düþün,
Ve huzuruna erecekken Yüce Rabbim’in,
Bir anda hayatýn durduðunu düþün,
Acýdan çýðlýklarý düþün ,
Aðlamalarý düþün...
Düþün ki ;
Ocaklarýna ateþ düþmüþ aileleri düþün,
Gözü yaþlý anneleri ve çocuklarý...
Düþün düþün ve öylece uyu huzurlu uyuyabileceksen !
Öylece huzurlu iç suyunu ye yemeðini
Yapabileceksen!
Ve her daim þükretmeyi unutma !
Rahat nefes alýyorsun diye!...
Sen ey gün ýþýðý umudum hiç tükenme yüreðimde...
Savaþlarýn bitmesi umuduyla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.