Kara Yel ve Deniz Feneri
Karaya çalar,
yanýklarý yüreðimin..
Masmavi sularda med cezirken iken,
Yelkenlisi karaya vurdu
umudumun..
Karanlýðýn gözeneklerinde savruk dolaþan
Esmeye takati kalmamýþ kara bir yelim..
Gece gündüz bilmezdi benim esiþim;
Estikçe böyle boþluða vurmazdý
nefesim..
Bir kuþlarýn kanatlarýna binerdim;
Yanký olurdum çýðlýklarýna,
Oradan çocuklarýn uçurtmasýna,
Sonra inip usulca
konardým yanaklarýna..
Bir sevdayý savururdum saçlara,
Çiçeklerin taç yapraklarýna..
Pencerelerde tül tül eserdim..
Bir neyin sesine deðerdi nefesim
Süzülür kulaktan yüreðe
dolardým..
Nasýl ki yalnýz kafiyeden ibaret deðilse þiir
Manayý taþýrdým soluk soluða..
Bir eser, yangýna har olurdum da
Ben.. üþürdüm..
Böyle kara da deðildi rengim,
Sönene kadar,
Rüzgarýmý karþýlayan deniz fenerim!
...
O an kara çalýndý rengime..
Kollarým kalkmadý, tutmadý dizlerim..
Ondan beri takatsizim;
Yetmez nefesim yelkenleri þiþirmeye..
Deðil esmek, bakamaz oldum denizlere!
Dimdik dururdu gündüzleri.. kale gibi!
Geceye varýnca gün, yakardý yüreðinin ýþýðýný
Gemiler onunla gider gelirdi..
Nice ufuklara uzatýp aydýnlýðýný..
Yanardý..Yýldýz yýldýz
bakardým yýldýzlarý suya indirmiþ
Boðazýnda Ýstanbul’un
yakamoz izleri kalmýþ..
Bir nefes yükselip de esemem þimdi
O sönük, ben bitiðim..
Sürünürüm kara topraklarda,
Biçareyim.. Caný eziðim..
Bekleyiþim..
Bir nefeslik kýyametimi..
Gülsüm Tanrýverdi
12 aralýk 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsüm Tanrıverdi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.