Âdemdir ilk atasý; balçýktýr aslý, özü
Mûcizeye tanýktýr vücûdunun her cüzü
Nutfeyken cenin olur...derken açýlýr gözü...
Dünyaya teþrif için saniye sayar insan
Bezm’ elest’te söz verir, doðarken cayar insan!
Yaka silker adýndan savaþ yorgunu çaðlar
Bekler ki heybetinden selâma dursun daðlar
Ya zulmeder aðlatýr, ya mazlûm olur aðlar...
Gâh eþref-i mahluk’tur hayra ehildir insan
Kâh Nemrut, Kâh Firavun; Ebu Cehil’dir insan.
Bîhaber kullar gibi cehennemin nârýndan
Vazgeçmiþ cehli kavî dilinin ayarýndan
Nice meltemler eser Velî’ler diyârýndan...
Sanýrsýn fýrsat bilip, kapýyý açar insan
Heyhât! Gönül gözünü, kapatýr, kaçar insan!
Kâinatta ne varsa âmâdeyken emrine
Sormak gelmez aklýna! "Yaradan’ýn emri ne?"
Onca gün/âh sýðdýrýr üç nefeslik ömrüne...
N/isyân rûhunu sarar, haddini aþar insan
Küfürde karar kýlar, yolundan þaþar insan.
Benliðin sarayýnda tâc giyince hezeyân
Câhil nerden bilecek "kâr" ne demek, ne "ziyân"
Üryân gelir âleme, giderken yine üryân...
Âþiyâný görür de hiç ibret almaz insan
Kalp mühürlü olmasa böyle alçalmaz insan!
Kalem-i kader ise çilenin müsebbibi
Düþeni sultân eder kör bir kuyunun dibi!
Þayet murâd etmiþse Kuvvet Kudret Sahibi...
Engeli daðlar olsa, zorlanmaz, aþar insan
Taht kurar gönüllere, ebedî yaþar insan.
Bu kadar düþkün iken Resûl’ü ümmetine
Akleden tâlib olmaz iblisin himmetine
Hem, geçirmez günâhý kâr sanýp zimmetine;
Gafletten uyanýr da, sevâbý derer insan
Mâbûd’a yaslanýr da maksûda erer insan.
Dünya denen bu âlem âhiretin okulu
Seçmek gerek doðruyu, en güzeli, mâkulü
Birgün ansýzýn gelir davetsiz emir kulu...
Gözünde son damlalar! Sessizce döker insan
Vakit artýk tamamdýr! "Eyvah" der, çöker insan!
Mecit AKTÜRK
Berlin, 28.05.2013