SU

Güneþ, ay, yýldýz, hepsi seni takip eder
Belki cazibenden, belki de bilmiyorum, yok yani neden
Hayat boyu öðrendiðim, bildiðim tüm ilim sen
Ýlim aþktan geçer, hangi ahmak der ’aþk cahil eder’

Düþünüyorum...
Sensiz her dakika için gökyüzünden bir yýldýz düþürüyorum
Karanlýk beni, kendine müptela etmiþ
Aldatýp onu, beyazýn temsili yüzünle gülüþüyorum

Huyum deðildi, karanlýktan vazgeçip aydýnlýkla konuþmak
Ama volta atmakla zaman geçmiyor bu karanlýk koðuþta
Sebep iþte budur, gözlerin tüm karanlýðý yok eder
Bir nida atýp gönül, der ’’koþmak zor deðilmiþ bu yokuþta’’

Bu yolun sonu sana çýkar, gözyaþlarýmý sensizlikten çýkart
Elde kalan hasret, bu sonuçtan matematik dahi býkar
Elim kalemle, kalem kaðýtla, kaðýt zamanla dost oldu
Nasýl bir denklemdir sensizlik, tüm çözümleri týkar

Bir sen, bir ben, iþte bu benim bütün çözüm kümem
Cevabým, fikrim, düþüncem sen, sensin döngüm güne
Sensin gökyüzüme güneþ, sensin ömrüme eþ
Sensin bana tat, balsýn ýlýk sütte

Adýný duyduðunda parçalanýr, daðýlýr göðsüm
Ýçimde sen ve aþk kördüðüm olmuþ, gördüm
Ben gittiðim her yerde anlatýrým, kahramaný sen olan bir öykü
Gezdim,gittim, geldim anladým sen þu küçük adýmlarýma yönsün

Senden baþka yönü göstermez bu kýrýk pusulam
Tepemde takip eder beni, umut yüklü bulutlar
Yaðar duygu yaðmurlarý... koþ gel!
Bizi ýslattýðý vakit, birbirimize düðümleyecek bu sular

Deme; bu su temiz mi? Deniz kadar derin mi?
Göçmen kuþlarýz belki de, burasýda evimiz deðildir
Duyulan ne? Gördüðümden emin deðilim
Söyle; ellerin, yurtsuz ellerimin evi deðil mi?

Evet diyorsan, ki tüm umudum ve içimden geçen; evet !
O zaman geçip tüm yollarý ellerine tutunmam gerek
Hayýr diyorsan, hayýrý cevap kabul etmiyorum
Yalvarýrým içinden bu düþünceyi def et !
Sosyal Medyada Paylaşın: