GÖÇ
Dert denizinden mutluluk süzüyorum elimde kevgir
Diðer elimde tesbih, dilimde isminden bir ezgi
Uzayan saçlarým, sarýya çalar rengi
O narin ellerini saçlarýmda gezdir.
Pamuk eller Sema’ya, þimdi Rabb’den seni isteme vakti
Ne aþk þarabý içtim, ne de oldum saki!
Lakin kana kana içtim sevgimi
Þimdi ne deliyim ne kalabiliyorum sakin..
Üstümden bir aþk geçti, yüzüm paramparça, gözlerim kan çanaðý
Sen bir deniz kýzý, ben topal korsan aþkýna takýldý kancalarým
Karanlýk sarýnca ayý, yýldýzlarý taþýr gökyüzünün salýncaðý
Aþkýný ömür taþýrým, çünkü ’yükü’ asla korkutmaz minik karýncayý
Kar’ýnca yýldýzlarla ayý, gökyüzü güzelleþir
Görecelidir güzellik! Sence güzel nedir?
Bence ’aþký yaþatabilene’ güzel denir!
Çünkü Leyla’sýný bulan her Mecnun’a gökyüzü güzel gelir.
Güzel deðil gökyüzü, gül yüzün olmasa!
Gönül terazisi adil mi bilmem ama seni ’ton’ basar
GÖÇ baþlatýyorum ve her yol çýkar sana
Lakin insanoðlu ahmak! Aþkýn yolunu zor sanar...
Gözlerin gökyüzüne ýþýk, gökyüzüne renk
Kaným delidir ister ki; dünyayý önüne sermek
Gönül sanar gözlerini Cennet
Cennet midir bilmem ama Cennet’e denk!..
Sen aþký kalbime yamalarken kullandýðým ipliðim
Buyur sultaným tahtýn olsun kirpiðim
Sen bembeyaz bir kar, ben sana muhtaç bir ’kar tilkisi’
Sýcaklýðýn merhem ama asýl ’soðukluðun’ okþar içimi!
Ki zaten ’soðuk’ mevsiminde güzel, aramýzda olmasý saçma
Sen deðilsen hiç bir ’deva’ya derdimi açmam!
Azýðým var azdan daha az, sana doðru geliyorum
Biraz da sevgi katýp bohçama..
Ben tek kiþilik bir aþk sürüsü, sen elinde ’ney’ olan bir çoban
Bir gölgelikte kalalým öylece düþmeyelim hiç bir yola
Býkmam ’vallahi’ senden geçse üstümüzden seneler
Çünkü çalýþmayý býrakmaz arý, bal ile dolsa da kovan..
Ben yola düþmüþ ’muhacirim’, sen hasretiyle yandýðým bir ’ensar’
Gümüþ iplikli kaftan deðil, üzerim de var yýrtýk esvap
Çok uzamadý mý ’sensizlik orucu’ ey yâr?
Ne zaman sunacaksýn gözlerinle gözlerime iftar!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.