Şakayıklara Yürüyüşümüz

Bir dað macerasýydý,
sizinle yaþadýðýmýz.
Ve kanyon uçurumlarýydý,
el ele baktýðýmýz.
Buðulu gözlerimiz en yüksek tepelerde aradý,
sonu belirsiz mutluluklarý.
Oysa en mutlu anýmýzdý,
Þakayýk çiçekleri topladýðýmýz.
Isparta’nýn kýzýl gülleri deðildi,
Ýda’nýn dað kekikleriydi,
avuçlarýmýzda kokladýðýmýz.
Ve uzun urganlarla,
saçlarýndan tuttuðumuz bulutlardý,
Alýcý kuþlar gibi baþýmýzda dolanan.
Ya koynunda saklambaç oynadýðýmýz orman,
En yakýn arkadaþýmýzdý.
Hünerli elleriniz ve kýzýl saçlarýnýzdý,
bizi dallarýna baðlayan,
Ya da orman yeþili gözleriniz,
Bizimle merhabalandýran.


Keþke hiç bitmeseydi o yolculuk aný,
Kesilmeseydi dizlerimin dermaný,
Bulutlarýn üstünden bakacaktýk,
Körfezin parlament mavisi sularýna.
Kim bilir,
Belki de yeniden koþacaktýk,
Ömrümüzün ikinci baharýna.


Hazin bir sondu yorulmalarýmýz,
Ve sonsuz yollara küsen ayaklarýmýz,
Bizi dinleseydi,
Kulak verseydi eðer yüreðimizin sesine,
Ýnan ki yeþil gözlüm inan ki,
Bir baþka olacaktý,
Þakayýklara yürüyüþümüz.

Sami Gök
25.05.2013/Kazdaðlarý ( Ýda )


Sosyal Medyada Paylaşın: