O dostumdu. Bir zamanlar o hep gülerken Şimdi ben,, Acıyı gördüm onun yüzünde İhaneti gördüm Ve çileyi sefaleti gördüm. Ben… O dost bildiğimde..
Hani bir sırrı var’ dı ya onun Çözememiştim, Bilememiştim ya, ben onun sırrının ne olduğunu, İşte bu sırrının, sonucunu gördüm, Bu gün, O dost bildiğimde…
Çökmüştü. Viran bahçeleri gibiydi artık yüzleri. Ve üzgündü… Ne dostu vardı artık ne de bir zamanki arkasında dolaşanları El ayak titrerken gördüm, Bu gün, O dost bildiğimde..
Ey benim dost bildiğim, Sendin gizemli sırlarını bana bile anlatmayan. Bir zamanlar, Sendin benimle içip, içip ağlayan.. Görüyorum da, şimdi Yemiş bitirmiş seni benden sakladığın gizemli sırların. Etrafında eskisi gibi kimselerin yok, Sana mekân olmuş Artık kirli loş otel odaların..
A.Yüksel Şanlı er 28 Mayıs 2013
Not :Öyküsünü öyküler bölümünden okuyabilirsiniz teşekkürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.