Güz Gülü...

hiç duydun mu?
hazan mevsiminde
güz yaðmurlarýyla gül açtýðýný
dökülürken yapraklar…


tam da o gün davetsiz misafirdin
hesapta olmayan hesaptýn
hiç yoktun
hiç olmamýþtýn ki
olman gerektiði zamanda
neden bilmiyorum
nedensiz çýkmýþtýn karþýma o gün
bende güz güllerinin açtýðý gün…


her gelen konuða minder serilmezmiþ
sense konaðýn sahibiymiþ gibi oturdun
baþköþede gönül köþküme
yoksa gerçek sahibi sendin de
kiralýk mý vermiþtin haberim olmadan
hiç düþünmedin mi girerken içeriye
senden önce bu kalbin ne ihmallere maruz kaldýðýný
ne ihlallere uðradýðýný,
ne darbeler yaþadýðýný, askeri darbelere inat...
bu yüreðin yeni bir macerayý kaldýracak gücü olduðunu
nerden biliyordun da
çat kapý destursuz giriverdin içeriye
düþün bakalým...
artýk sen varsýn ve bu yürek senle yaþar
sensiz neler yaþar,
bir düþün…


on sekizlik delikanlýnýn deli kaný sarmýþ her bir yanýmý
yaþ 40, yolun yarýsý...
ne bu heyecan, bu yaþta ne aþký, ne hikayesi
ne istedin benden, nerden çýktýn karþýma
kastýn neydi?
çek git dersem çekip gidebilir misin benden?
ben artýk gidebilir miyim senden?
bir keþmekeþtir almýþ baþýný gidiyor
dursuz duraksýz gittikçe büyüyor
naçar!
býraktým her þeyi sonsuz zamana
gitsin bakalým gidebildiði yere kadar
yüreðinin yeteceði güne kadar
evet...
yaþ 40,
kýrkýmdan taa kabrime kadar!...



Þükrü Aktaþ


Sosyal Medyada Paylaşın: