sen..

sen, sadece sen.
kürek kemiklerimdeki sancý
yüreðimdeki aðrý
baþýmdaki batý fýrtýnasý sen...

derin derin kokladýðým okaliptüs dalý
yazmak için düþündüðüm þiir
kelimelerimdeki çýplaklýðým sen...

düþün ki
yýllar sonra yine ayný yerde
rastlamýþsýz birbirimize
geçmiþ olsun geçenler
olanlar olmuþ
biz kalmýþýz,
bitmemiþ
baþlamýþýz
bil/iyorum
doðru dürüst tutamadým
ilk kez elin akarken elimden
sen, sadece sen...


uykusuz sabahlarýnda
delerken gözbebeklerini günün ýþýðý
kalýn perdeler çekiyordun düþlerine
yüreðimiz yollarda, sevdamýz ellerimizde
serçe týrnaðýmý kes, uzun soluklu öp nefessiz
sen, sadece sen...

serseri sevgilim benim
tomurcuklarý açmamýþ mimozam
ayva göbekli yarim
zeytin çekirdeðim, incir dalým, kabak çiçeðim
rüzgar serinliðinde ürpermem
karþýt görüþlüm, illegal bakýþlým
nohut dalým
karþý cinsle ilgili her þeyim iflas etti
sen, sadece sen...





(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: