Ne kadar unutulmuþ þu þehir
Nasýl da baþka akýyor nehir
Biraz güzel olmasýný dilediðimizden,
Savuruyor kuþlarýný sabahlar
Az önce duydum
Nasýl da bahtiyardý oysa çocuklar
Taþlayacak bir deniz sanmadan gözlerimi
Birden yolumuza çýkacak eski bir tanýdýk
Ya da boyanmamýþ bir ev gibi
Uzun uzun söylemeden her þeyi
Nasýl da güzeldi oysa çiçekler
Az önce vurdum,
kapýya. Korktum. Aðlayamadým...
Her soyunduðunda bir çocuk gördüm
Bir çocuk doðardý çýplaklýðýnda
Tertemiz bir kaðýt gibi rüzgarla savrulurken
Ýnceliðinden korkup kaderi yazamadýðým tenine
Yeni bir çocuðu sahneledi ellerin
Bunun için çift kaðýda silindi gözlerin
Karanlýk koridorlar arasýnda valse kalkarken
Ellerin sözlerimin küfünde tabutlar doldurdu
Az evvel düþtüm,
orada. Üþüdüm. Bulamadým...
Kan takýldýðý þehrin öpülmemiþ kývrýmlarýna
acele insanlar geçti,
darmadaðýn takýldým,
bir teklif sundu yokluðun,
çýkasevdiðin elyazýnda.
Geçmiyor iþte zaman
Bu þehrin ýþýklarý bile küstah
Kurtulup, yanýna çýkan her gün ahsýz
Eðilip, kutlanmayý bekliyorlar