Yarýnlarda gülse ya yüzümüze, Her gece vuran dolunay gibi penceremize, Parýldasa da bir umut; Ümit ile bakabilsek kapkara geleceðimize, Iþýk olsa ya, yarýnlar, Bir güne de endiþesiz uyansak, Tertemiz bakabilsek keþke; önümüze.
Bu kadar karamsarlýk fazla mý hiç bilemedim, Amaç yokken, gidecek yer yokken; Gidilecek yerlerin yollarý kesilmiþken, Hissiyat olgusunun önüne maddiyat yýðýlmýþken, Ve her güne, ölümü dileyerek veda ederken, Bilemiyorum bundan sonrasýný; Zincir mi vurulur dilimize, Görmeyelim diye dolunayý; duvar mý örülür penceremize, Aydýnlýða doyamamýþlar istedi diye; Karanlýk makul mü görülür gözlerimize, Kovuluruz ya buralardan; pýlý pýrtý toplayýp giderken; Sallamayalým diye, Ýpler mi sarýlýr ellerimize. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.