Çınarım Fransızmış
Çocukluk günlerimde kurduðum düþler.
Masallara karýþan masum hevesler.
Bulurdu Dünyada sevgi kanýtý.
Çýnarlý yol, o günlerin canlý anýtý.
Giyince basmadan fýrfýrlý elbisemi
Kasaba yoluna düþer, heves çiçeði.
Çýnarým var orada, gel der bana.
Birçok çýnar içinden, kaným kaynadý ona.
Külüstür araba da hýz yapar inadýndan.
Oysa gitsem yanýna, sorardým hep dedemden.
Bir gün kabul oldu dileðim, araba bozuldu orda.
Biraz bekleyin dediler, koþtum Çýnarýmýn yanýna.
Haydi! Çýnarým, hep gel diyordun.
Ben görmedim dedemi, sen onu tanýyordun.
Herkesin dedesi bayramda harçlýk verir.
Dedem bilse beni, acaba sever midir?
Çýnarýmdan ses çýkmadý önce,
Yaþlý nede olsa, kafasý karýþtý bence.
Ya! Hatýrlasana, dedem uzun boylu güçlü biriymiþ.
Babam söyledi, atýyla hep bu yoldan geçermiþ.
Tamam, hatýrladým dedi, Çýnarým.
Deden çok geçti bu yoldan
Hatta oturup þurada, buðday serpti kuþlara,
Çocuklarý da çok severdi, þeker götürürdü onlara.
Külüstürü yapmýþlar, üzgünüm gidiyorum.
Teþekkür ederim Çýnar, seni çok seviyorum.
Dedemi anlattýn bana, ona meleklerle selam söylerim.
Sende beni bekle, yanýna gelemesem de el sallarým.
Yýllar geçti, ben düþlerimle yaþlandým.
Her hasrete, Çýnarýmla dertleþerek katlandým.
Bir gün duyup yýkýldým, Çýnarýmýn aslýný
Dedemi esir eden Fransýz dikmiþ onu, bilmezmiþ lisanýmý.
Öyleyse ben, kiminle dertleþtim onca zaman.
Bir gün olsun sözleri, çýkmadý yalan
Ama bende Fransýzca bilmem ki!
Düþününce anladým, yine benmiþim hep kendi yaramý saran.
Leyla GÜLSÜREN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.