Ýki uzak þehrin maskarasý olduk sevgilim iki göz çukurunda ölümlü iki gözyaþý gibi süzülüp gidemedik buralardan
zamanla eskiyen resimlerde kaldý yüzümüz bilemedik þu soluksuz kuþlardaki dili aslýnda hep bizmiþiz o türküyü söyleyen yalnýzlýk mevsimi
kim aldatýrsa böyle aþký bahtý olsun katran karasý eðlenir yüzüyle ak’ýn olanca kederiyle Tanrý bak ardýndan bir ceset kaldý sen gidince benim içimde kadýnlar buldum
güldükçe eksilen aðladýkça çoðalan kadýnlar gölde taþ sektiren çobanlar gördüm yýldýz otlatýyorlardý gökyüzünde ben ise çölde hüzne þiirler çoðaltýyordum
ölmeden sevgilim su yürümeden tenimizde sonsuzluða bir adým kala susturulmuþ bütün mecnunlarýn dilini çöz aþkla bir perdelik aramýzda bil ki kavuþmaya az kaldý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayalayna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.