Dilenci

Aþkýn ihtilali yýkarken tek tek aklýmdan kalanlarý
Kor yangýnlarý sarýyordu yüreðimi
Divane benliðim düþmüþ yollarýna
Yana yana geliyordu o viranene
Yamalý gururu sýrtýnda, çalýyordu
Her gün kalbinin kapýsýný
Görmüyordun, duymuyordun
En kötüsü evde olmuyordun
Bir bakýþýn yeterdi açmasan da kapýný
Duvarlarýn çatlaklarýndan,
Ýçimdeki yangýna.
Fýsýltýlarýn sýzýyordu kapandýðýn odandan,
Sýðýndýðýn hayalleri anlatýyordun.
Bir tuðla daha ekliyordum,
Yýkýlmýþ duvarýna dinlerken seni çaresiz.
Ve yine çalýyordum kapýný usanmadan...
Ve yine bir akþam kapýyý araladýn usulca
Ýmkansýzlýðý, hasreti, yalnýzlýðý sýkýþtýrdýn avcuma
Ve yine gözlerime bakmadan...
Oysa kapýndaki dilenci deðil avareydi,
Gülüþüne hasret bir divane.
Ateþten yol göründü sen kapýný kaparken,
Sensizliði büründüm o yolda yanarken.
Nereye gitsem fayda yok.
Þu kalbimde bütünüyle sen,
Þu aklýmýn her köþesinde sen varken...

Sosyal Medyada Paylaşın: