Oyun

Sýðýnmýþken pencere köþesine,
Bir perde aralýðýna.
Tebeþirle parsellenmiþ çocuk ellerimle,
Taþ döþeli sokaðýmda.
“Ýþte” diyorum “tam þurada”,
Gizli yerim saklambaç oyununda.
Az ötesi son duraðý çocuk ellerimin,
Ellerinle buluþtuðu nokta.
Minik bir kalbin bereketli topraðýnda,
Ufak bir çizik ilerideki sevdalara
Ekmek gibi kokar sanýrdým güneþi,
Bilmezdim ki sebebi olan fýrýn köþe baþýnda
Kapmaya çalýþýrdým en güzel köþeyi
Köþesi olmayan sokak ortasýnda
Gol atýp kaleye geçiyordum kimi zaman
En köründen ebe oluyordum kimi zamanda
Salça ekmek arkadaþlýðýný misafir ediyordum
Kazýnan midemde öðle sýcaðýnda
Dizimdeki yaralarý gösteriyordum gururla
Hep ýskalýyordum mavi bilyeyi
En büyük problemimdi
Yaþadýðý yer bülbülün babaannesinin
Bizim sokaðýmýzda yaþamasa da
Yorgun çýktýðým merdivenleri sanýyordum
Saklandýðý yer güneþin battýðýnda
Kirden yediðim azarlara gülebiliyordum
Henüz kirlenmemiþ ruhumla
Bambaþka oyunlarda olsam da bugün
Gözlerim hep perde aralýðýnda…

Sosyal Medyada Paylaşın: